Leczenie światłem

Światłolecznictwo jest jedną ze skuteczniejszych metod stosowanych w fizykoterapii. W zależności od stosowanego źródła światła, światłolecznictwo można podzielić na helioterapię oraz aktynoterapię. Źródła światła mogą emitować promieniowanie podczerwone oraz nadfioletowe.

Helioterapia jest metodą leczenia, w której wykorzystuje się światło naturalne, czyli promieniowanie słoneczne. W światłolecznictwie stosowane są określone długości fal. Już dawno zaobserwowano, że słońce korzystnie wpływa na funkcjonowanie całego organizmu.

Uważa się, że promienie słoneczne przyczyniają się do polepszenia przemiany materii, wzrostu odporności układu odpornościowego na różnego typu zakażenia. Słońce pozytywnie wpływa również na gruczoły wydzielania wewnętrznego. Warto jednak pamiętać, że zbyt wysokie dawki promieniowania słonecznego mogą niekorzystnie oddziaływać na organizm.

Helioterapia jest powszechnie stosowana w gruźlicy kości, przewlekłych stanach zapalnych stawów czy w łuszczycy. W aktynoterapii stosuje się sztuczne źródło światła. Zabiegi przyczyniają się m.

in. do obniżenia napięcia mięśniowego, zmniejszeniu dolegliwości bólowych. Aktynoterapia przyczynia się również do zwiększenia aktywności procesów metabolicznych.

Terapia sztucznym światłem zalecana jest głównie osobom z procesami zapalnymi stawów, w chorobach reumatycznych, w naciekach i ropniach miękkich tkanek. Niekiedy aktynoterapia stosowana jest jako zabieg poprzedzający inne, np. jonoforezę czy niektóre zabiegi kinezyterapii.